Í dag, 17. júní...

...hef ég átt annríkt við að segja kollegum mínum í alþjóðlega blaðamannasetrinu, fréttahundum frá öllum heimsins hornum, undan og ofan af stóra ísbjarnarmálinu, og æsilegri framvindu þess, mínútu fyrir mínútu, sekúndu fyrir sekúndu. Eina stundina er flogið lágflug yfir birnu/björninn, og þá næstu stígur efnamaður fram, hugsar sér gott til glóðarinnar, reiðir upp seðlaveskið og vill borga brúsann. Extrablaðið telur þennan björn vera að leita að félaga sínum, sem barbararnir í Norðri myrtu með köldu blóði fyrir ekki margt löngu, við litla hrifningu heimspressunnar og dýraverndunarsinna. Ætli þeir tveir hafi þá líka þekkt björninn sem Íslendingar hengdu hér um árið, utan á skipsskrokk?? Ég þakka mínum sæla fyrir að heimspressan komst ekki á snoðir um stóra bakaríismálið sem reið röftum og íslenskum fjölmiðlum nýverið. Ég hef verið fjarri landinu bláa það lengi (var reyndar mjög feginn því, þegar Berlínarbollur og Vínarbrauð þöktu forsíður íslenskra blaða) að ég var barasta búinn að gleyma því að það væri best í heimi.

Tónleikarnir með Kylie voru frábærir og tónleikarnir með Dolly Parton voru ennþá betri. Heimildamyndin Diplomacy Darfur var líka góð og það er bókin the Age of the Warrior eftir Robert Fisk líka.

Svo las ég lærða grein í Newsweek um að flip flops væru að ganga af Vesturlandabúum dauðum; þeir breyta göngulagi, fólk dregur fæturna, tekur styttri skref og gengur á jörkunum. Það er svo erfitt að hafa það svona gott...

Í hvaða leturgerð hugsar þú? Ímyndaðu þér orð og segðu mér svo í hvaða fonti það er... Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að ég hugsi í Times, stundum Arial, ef sá gállinn er á mér. Svona er komið fyrir nútímamanninum.

Í dag hefði litla skottan hún Védís Edda orðið þriggja ára.