Þórir fer mikinn á tónlistarblogginu sínu, mér finnst ég þá falla pínulítið í skuggann og finn mig knúinn til að benda á einhverja smelli. Hann er jú einu sinni lærifaðir minn í tónlist og hann gaukar stundum að mér einhverju móðins sem ég ætti að setja undir geislann í stað Ríós Tríós (alltaf góðir), Vina vors og blóma (klassískir), Kristínar Ólafsdóttur (Ég einskis barn er), eða Svölu Björgvins (skær stjarna). Hún er einn óskemmtilegasti tónlistarmaður sem ég þekki til og er þá á engan hallað. En hver er ég að dæma söngkonuna úti í bæ? Ég er sem sagt að leggja hausinn í bleyti svo ég geti greint frá því hver plata ársins er. Og nú bíða tónlistarspekúlantar væntanlega í ofvæni...
Ég, ólíkt Þóri, er ekki búinn að gera minn svona best of tónlista síðasta árs, reyndar kom það upp úr kafinu að ég er heldur ekki búinn að gera upp árið að ýmsu öðru leyti, t.d. það hvað teljast mistök í strákamálum og hvað ekki. Um það má deila en auðvitað er bráðnauðsynlegt að gera upp árið svo læra megi af mistökunum og vera meðvitaður um þau þegar maður gerir þau næst...
Mér fannst ógeðslega fyndið, í samtali mínu við Þóri í gær, að einhverri stelpu úti í bæ skuli hafa þótt lítið koma til tónlistans hans og öskraði úr hlátri. Hann hefndii sín hins vegar og mér fannst að mér vegið og mínum framtíðarfréttamannsferli. Hann sagði mig tileygan í sjónvarpinu. Jamm, það sveið. Heilmikið til í þessu hjá honum, veit ég er með latt auga, það verður víst nokkuð áberandi þegar ég er þreyttur eða í glasi. Svo var mamma líka rangeyg þegar hún var lítil stelpa. Ég hef mér það til málsvarnar, þetta er vel geymt leyndarmál, að ein skærasta sjónvarpsstjarnan á RÚV og mín helsta fyrirmynd (þarna vann ég prik), er líka tileyg. Það er gott að deila. Stjarnan felur það hins vegar með því að píra augun á afar sannfærandi hátt og það hyggst ég líka gera. Annað augað meira en hitt því þau eru jú ekki jafnstór. Þetta er bara spurning um æfingu. Og er það ekki traustvekjandi þegar maður dregur annað augað í pung?
Við reynum að stefna að Pönnu á sunnudag, meðal þess sem þarf að ræða er ferðin austur fyrir fjall á ættaróðöl Gulla og mitt. Svo mun margt annað bera á góma.
Verð að taka undir það sem Þórir segir um Nivea, ræddum þetta um daginn. Slagorðið er hreint og beint ósvífið, Look better than you feel. Sem sagt, það er allt í lagi að þér líði ömurlega, bara ef þú lítur vel út og húðin er fín, þá eru þér allir vegir færir. Þetta er það sem maður hefur alltaf sagt, það eru bara umbúðirnar sem skipta máli, hverjum er svo sem ekki sama um innihaldið? Jæja, hættur að rausa. Best að rjúka.

Snilld svona kaffihús eins og Hressó með þráðlausu neti. Vinnuhelgi fram undan; Ragnar, Una og ég á barnum alla helgina, það verður gaman. Listakynning í kvöld hjá Röskvu, ég luma á leyndarmáli sem ég get ekki greint frá hér, varðandi hana. Alltaf sígild málefnin í stúdentapólitíkinni. Það sem stendur upp úr þar er auðvitað félagsskapurinn og fólkið. Hverjum er svo sem ekki sama um leikskóla og birtingu einkunna tengda kennitölu?
U, veit ekki hvort ég er í persónulegu bloggskapi eins og seinast, fólki þótti víst nóg um þá. Fór með Kára bróður á Kentucky í hádeginu eftir að hafa skellt okkur í Sorpu. Okkur langaði að sækja um fyrir pabba, hann mundi una sér svo dæmalaust vel þar, að geta grúskað og dregið heim sorp í bílskúrinn til að segjast ætla að gera það upp á næstunni.
Sigga systir var á grímuballi í Kvennó í gær, sem smiður eða byggingaverkamaður. Hún kom svo undir það seinasta á Ölstofuna, dálítið rykug. Hitti Þorvald og Jósúa í ræktinni áðan, Jósúa er alltaf jafnskotinn í mér en ég læt sem ég taki ekki eftir neinu. Hlátur. Ná svona kaldhæðnislegir brandarar alveg að skila sér í gegn á veraldarvefnum? Tvær yngismeyjar sem vinna á Ljóta andarunganum hennar Sigurveigar hans Egils, smella alltaf á mig einum þegar þær koma á Ölstofuna. Þær sannfærðust hins vegar endanlega um kynvillu mína um daginn þegar ég mætti þeim á förnum vegi og vinkaði til þeirra með hvítum kasmírullarvettlingum, eins og þær sögðu sjálfar frá. Tja, kannski var þetta handarhreyfingin og kannski voru þetta hvítu lopavettlingarnir mínir, sem jafnvel gætu virst hommalegir, það fer jú allt eftir smekk hvers og eins.
Matta, Hlédís og ég ætluðum í reisu upp í Kópavog í vikunni en það hefur líklega spurst út því skyndilega var enginn heima, Heiða og Titti höfðu drifið sig á meðgöngu og fæðingarnámskeið, nú eða saumavélarnámskeið og allir virtust hafa öðrum hnöppum að hneppa. Fórum því í ísbúð með Þóri. Hlédís lét það vera að taka mannavillt og stinga puttanum upp í rassinn á stelpu sem átti að vera Láretta, eins og kom fyrir hana í sumar. Hittum hins vegar Þorbjörgu og Vigni í Írafári. Ég lét fara lítið fyrir mér, aldrei þessu vant og var ekkert að hefja máls á því aftur að Vignir hefði verið þybbinn á unglingsárum og ég hefði alltaf malað hann á öllum íþróttamótum í sveitinni heima. Ég var líka búinn að koma þessu að við Þorbjörgu, kærustuna hans, fyrir einhverjum mánuðum, óþarfi að vinna sér inn fleiri prik fyrir það.

Áfengiseiningar um helgina: Óskaplega margar, líklega um 17. Stundum varið í uppbyggjandi lestur á Bridget Jones á barmi taugaáfalls: 4. Sénsar: Einhverjir. Sígarettur: Engar. Vinkonur með lesbíufælni: 2. Samanlagður bakstur á Hverfisgötunni á einni viku: 7 (Héðinn einu sinni og Sigga sex sinnum).

Er það eðlilegt að finna til svona gríðarlega mikillar samkenndar með Bridget? Lauk við seinni bókina á tveimur dögum, lagði hana varla frá mér. Við Bridget eigum svo ótal, ótal margt sameiginlegt. Einn daginn mun ég taka stand-up þar sem ég renni mér niður súlu á slökkvistöð með hljóðnemann í höndinni. Hlakka til.
Púff, frá mörgu að segja, vaðið úr einu í annað eins og ég er vanur.
Fín helgi, fljótandi í áfengi, aldrei þessu vant. Var á Ölstofunni fim, fös og lau, framan við barborðið að þessu sinni. Á laugardagskvöldið var kynvillt ball í Þjóðleikhúskjallaranum. Ágætis skrall. Komst meðal annars að því, að gamall bólfélagi les bloggið mitt. Hæ, Jakob. Gaman að þessu. Við Þórir, höfðum byrjað í partýi vestur í bæ hjá Jóa. Á ballinu voru líka, Jón Þór, Gummi, Róald, Sissó, Gulli, Ási, Paw, Matta, Fabio, Karó, Titti, Jónsi, Baldur, Felix, Pétur, Una, Kolla og fleiri og fleiri og fleiri. Endaði á Ölstofunni með Róald og Sissó klukkan að verða sex á sunnudagsmorgun. Ógurlega gaman. Hlédís og Þórhildur héldu upp á afmælin sín um helgina, þó svo árin færist yfir, þá fríkka þær með hverju þeirra.
Á föstudagskvöldið hittum við Hauk og Ola Veigar, það eru prúðir piltar. Þeir blogga og eru mun duglegri við það en ég.
Sú framhleypni mín að bjóða pilti á kaffihús hefur vakið athygli, sumum finnst það hugrekki, öðrum heimska. Á ekki alltaf að aðhafast í stað þess að sitja með hendur í skauti? Það var mjög gaman á kaffihúsinu með Gísla, hvað svo sem öðru líður.
Annars er mánudagur í mér, er að fara að hitta Þórunni á Gráa kettinum. Hún var að tala um að finna sér rafvirkja þar sem eggið hennar er í lamasessi. Ægir virkar samt enn. Skúli er farinn af landi brott eftir jólafrí og því verð ég að sinna föðurlegum skyldum mínum við Arnar og barnsmóður mína Dagnýju áður en hún stekkur út til hans.
Orð dagsins í dag er vergirni og ekki að ástæðulausu. Þetta orð ætti nú reyndar að vera óþarft að útskýra, og þó, mörgum virðist ekki vera kunn merking þess. Það að vera vergjarn er að vera fíkinn í karlmann. Margir virðast vera það þessa dagana. Og svo skítur orðabókin á sig. Hún segir vergirni vera karlsemi (nymphomania), fíkn kvenna í karlmenn. Samkvæmt orðabók Eddu og Marðar Árnasonar, útgefinni árið 2002, þá geta karlar ekki verið haldnir vergirni. Var ekki einmitt þessi útgáfa bókarinnar gagnrýnd fyrir að vera svo framsækin og um of í takt við tímann? Og er þetta þá ekki misrétti?
Síðar.