Ég á vinkonu...
...sem var kölluð Lóa þegar hún var lítil, því hún át ló og ryk þar til hún varð fimm. Þessi sama vinkona segir að ég verði að koma út úr skápnum sem tívolíisti. Hún veit ekkert skemmtilegra en að fara í tívolí og vill gjarnan að ég sé sömu skoðunar. Fór einmitt með henni í þriðja skiptið á þessu ári, í tívolíið í Kaupmannahöfn, í gær. Fórum reyndar líka í tívolí í París um daginn. Í þessum skrifuðum orðum er Matta flugdólgur úti á Kastrup á leið í flug til Íslands.
Danmerkurárið hennar að baki. Hún drekkur víst bara kaffi með mér og engum öðrum... Í gær og í dag höfum við verið að slútta árinu, vorum meðal annars boðin í vöfflur til Írisar á Frederiksborggade í gær. Lentum í úrhelli í morgun en sleiktum svo sólina í Malmö í allan dag og skvettum í andlitið á okkur á meðan við þornuðum, hægt og bítandi.
Ræddum fyrsta kossinn í gær. Minn fyrsti var með Unni Björk nokkurri. Fyndin minning. Fannst tungan á henni loðin og hélt ég mundi kafna. Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, held við höfum bæði kysst mann og annan síðan þá. Okkur var í það minnsta ekki skapað nema að skilja.
Mér finnst óskaplega skemmtilegt að Íslendingar skuli ekki hafa komist áfram í söngkeppni evrópskra sjónvarpsstöðva. Óendanlega fyndið. Hertu upp huga þinn, hnýttu allt í hnút.
Alltaf fyndnir svona síðustu dagar fyrir brottför og flutninga, þegar togast á tilhlökkun og kvíði. Fólk kvatt og tíminn hleypur frá manni...