Sjávarkjallarinn - fjórar stjörnur
Frábær matur og þjónusta, nýtt bragð aftur og aftur. Skötuselur, reykt ýsa, túnfiskur, smokkfiskur, saltfiskur o.s.fv, o.s.fv.
Játningar og opinberanir leyndardóma flugu yfir borðið, hver var skotinn í hverjum og hver fór í læknisleik með hverjum hér á árum áður. Gígja, Ragnheiður og Héðinn voru sátt.
Rifjuðum meðal annars upp þegar sá sem þetta ritar átti forkunnarfallegan póló-bol, nákvæmlega sömu gerðar og Högni nágranni, hennar Málmfríðar. Nema hvað Högni var fjörutíu árum eldri en ég og talsvert framsettari og fyllti betur út í bolinn. - Það var nú bara þannig í fásinninu úti á landi að þegar ný föt bárust í Kaupfélagið og Fatabúðina, þá þýddi ekki að vera með neitt pjatt. Meira svona spurning um líf og dauða, spurning um fataplögg til að klæða af sér kuldann úti á landi. - Bolurinn var alla veganna helvíti ljótur.
Hér er bloggað um allt nema Ólympíuleika. Hef ekki enn haft tíma til að fylgjast með þeim í sjónvarpinu. Er það heppinn að hafa nógu mikið annað fyrir stafni en að hlamma mér niður og horfa á aðra stunda íþróttir og svitna. Íþróttagreinarnar eru reyndar misskemmtilegar á að horfa. Búningar spila þar stóra rullu og holdafar keppenda. Og svo gæti ég líklegast sett fram þá kenningu að karlmenn sem hrífast af fimleikum á leikunum í Grikklandi, eru ekki eins kynvísir og þeir vilja vera láta...
Tveir vinnudagar eftir af sumrinu... Skrýtið. Ég sem hef búið í Útvarpshúsinu seinasta árið, nótt og dag. Hvað tekur þá við?
Fyrir þá sem vita um hvað málið snýst þá er stefnt að Lokapönnu á þriðjudag...