Sól, sól skín á mig í vinnunni. Óvart pínuskrall í gær. Matarboð hjá Möttu með Hlédísi og Þóri. Seinna koma Lísa ,Gummiog Almasæta. Matta bauð upp á humar og kjúkling og að sjálfsögðu veitti hún líka vel. Maturinn var mjög góður. Kíktum á Ölstofuna og Kaffibarinn. Hittum Dögg, Davíð, Önnu, Kamillu og fleiri. Merkilegt hvað maður kemst af með lítinn svefn. Nú hefði ég hins vegar ekkert á móti lúr.
Hádegisfréttatíminn varð rammkynvilltur. Var með beinan pistil um Kerry og Bush og minntist á vaxandi vanda í San Fransisco sem eru öll þessi brjáluðu samkynhneigðu pör. Nema hvað, svo var stuttri lesinni, frá því fyrr um morguninn, hent inn í tímann á eftir pistlinum mínum, um akkúrat þetta, þannig að okkur tókst að hamra þetta inn í þjóðina. Brjálaðir villingar sem valda Bush áhyggjum. Það skrifast á mig.

Rosalega er maður háður klukkunni. Kallkerfið er bilað á Fréttastofu Útvarps og það eru allar samtengdar veggklukkur líka, afskaplega slæmt. Fréttastofusull á Ölstofu í kvöld. Gaman. Verð að rjúka.

Alltaf gaman að vera vakinn að nóttu til þegar síminn hringir og manni er gert ósiðlegt tilboð í skjóli nætur. Hlátur. Hringjandinn verður að fá að njóta nafnleyndar.
Mér heldur áfram að vaxa skegg, enn hefur ekki gefist stund milli stríða. Þetta er orðið blogg um skeggvöxt og hvaða fólk ég hitti hvar. Gaman að því.
Á morgun á ég að eiga frí áður en helgarvaktirnar byrja. Kannski maður baki?
Saumó í gær var fínn, skil samt ekki fólk sem býr uppi í Árbæ. Svana átti sögu kvöldsins um það þegar hún ofurölvi hitti Justin Timberlake og tók með honum snúning og fékk sólskinsbros, ræddi við Enrique Iglesias í tíu mínútur þar til hún fékk leiða á honum og þekkti hann heldur aldrei. Don Johnson reddaði henni inn á klúbbinn og Val Kilmer lét líka sjá sig. Ég legg ekki meira á ykkur.
Roald með viðtal við Magga Schev í blaði Ímarks í dag.

Ég er víst byrjaður að safna skeggi. Það er samt aðallega vegna tímaleysis, erfitt að finna stund að morgni til, til að skafa á sér kjammana. Enn og aftur minni ég á bloggið hans Gulla. Þeir sem vilja vita allt það sem ég segi ekki um sjálfan mig, það segir Gulli. Maður spyr sig hvar maður væri án hans...
Jói talar um mataræði og mjólkurneyslu, það ætla ég ekki að gera. Ég þekki konu sem þjáist af gáttafóbíu. Það er fyndið fyrirbæri en samt varla hlæjandi að því. Sjúkdómurinn lýsir sér sem erfiðleikar við að ganga í gegnum gáttir; dyr og lyftur verða allt að því óyfirstíganlegar hindranir. Ákvað að vera áfram á þessum læknisfræðilegum nótum úr því ég byrjaði að fjalla um herpes. Held þeim sjúklingi heilsist ágætlega.
Fínn dagur í dag, útkall eins og aðra daga. Ég er kominn með tannbursta og hingað upp eftir í Efstaleitið og hér í húsinu er allt til alls. Gervihnattasjónvarp, mötuneyti, tugir sófa, sturta, dagblöð og margir góðir félagar. Ætla að hætta að borga leigu á Hverfisgötunni. Styttist einmitt í árshátíð RÚV, 6. mars. Við Jóa verðum par en Davíð Hedtoft hélt reyndar áðan að ég ætlaði að biðja hann um að vera deitið mitt. Við getum svo sem alveg verið þrjú...
Í gær var mér boðið í hálfgildingsbrúðkaupsveislu. Ég flissaði í allt gærkvöld því mér fannst svo spennandi tilhugsun að fara í fyrsta skipti í veislu til tveggja pilta sem voru að staðfesta samvist sína. Fallegt. Síðar. En hvernig ætli Ruth líði eiginlega þessa dagana, hafi hún einhvern tímann verið skemmd á sálinni? Eða eykst andleg vellíðan í jöfnu hlutfalli við umtal?

Dóni, dóni, dóni. Það var ráðherrann sem ég talaði við áðan. Urr.
Jæja, dagur að kveldi kominn. Fjalar er í Eurovision-pælingum. Hann má vita að ég er að plana ferð til Istanbúl til að láta sprengja mig upp í loft upp með Jónsa. Dey sæll og glaður. Sjónvarpið sendir auðvitað stóra sendinefnd og einhver verður að hnýta lausa enda frá Istanbúl og senda efni heim. Ég er strax farinn að hlakka til... Þórir er í vangaveltum á blogginu sínu, um að aðhafast eða aðhafast ekki. Kaus að kommentera ekki, held ég hafi sagt nóg.
Ölstofan í kvöld, verð samt að fara að hætta þar ef ég ætla ekki að vera farinn úr lungnakrabba fyrir þrítugt.

Vill einhver borga mér fyrir að vera heima hjá mér að hlusta á Damien Rice?Væri alveg til í það en annars hljóma lögin hans í hausnum á mér innan um hinar raddirnar, í vinnunni uppi í Útvarpi, þannig að ég er að hlusta á hann, heima og að heiman.
Saumaklúbburinn Héðinn, já hann heitir það, kemur saman annað kvöld. Klúbburinn var stofnaður á námsárum mínum (hljómar ekkert sérlega vel) í Bologna á Ítalíu. Reyndar ekki nema þrjú ár síðan. Seinustu misserin hafa klúbbmeðlimir komið æ sjaldnar saman en þetta eru jafnan miklar átveislur, ítölskuskotnar. Klúbburinn heitir í höfuðið á mér þar sem ég var eini karlkyns stúdentinn frá Íslandi í borginni það árið.
DV er að missa marks í fyrirsögnum þessa dagana, sumar eru reyndar mjög skondnar. Fyrsta morð sýslumannsins sögðu þeir um daginn. Og í dag; Beyonce missti næstum brjóstið. Sú allra besta er samt og nú veit ég ekki hvar hún birtist, Leoncie reið Markúsi Erni.
Er klaufastrumpur hættur að blogga?
Kjarnakonan Siddý er á leið til Íraks að samhæfa störf 30 hjálparstofnana, eins og lesa mátti í Mogganum í gær. Spennandi lífsreynsla og það er töggur í Siddý.
Síðar.

Vinkona mín er með herpes og þá meina ég saklausari gerðina, þessa sem leggst á andlitið en ekki æxlunar- og þvagfærin. Um daginn kynntist hún strák. Hún kyssti hann og þau eru enn að kyssast nema kannski ekki í dag. Hann er líka kominn með herpesveiruna í sig og liggur heima með fjörutíu stiga hita. Hann eyddi gærdeginum í rannsóknum á LSH, það þótti skrýtið að maður sem var á sýklalyfjum skyldi veikjast svona heiftarlega. Hann tekur sem sagt sinni fyrstu herpessýkingu svona afskaplega illa, sem er reyndar algengara að hendi börn en ekki fullorðna. Þetta voru skýringarnar niðri á sjúkrahúsi. Held þetta sanni bara mál mitt að maður á almennt séð ekkert að vera að kyssa stelpur, bara stráka.
Í dag er ekki mánudagur, heldur gæðadagur. Það var lítið sofið um helgina vegna vinnu og dálítilla skemmtana og því á að slaka á í dag. útrétta pínu en annars bara dóla, fara á Súfistann, niður Laugaveginn og jafnvel á ljósmyndasýningu á Borgarbókasafni. Er að vinna í umsókn fyrir Háskólann í Roskilde. Spenntur. Brynhildur blaðakona og dönskuspekúlant leit þess vegna á mig í gær.
Ég var víst aðeins nokkrum mínútum of seinn á Iðnó á laugardag, þar hafði verið staddur Logi Bergmann með tvo Eurovision og BBC vini, af erlendu bergi brotna. Synd að missa af kappanum.
Var reyndar í Iðnó deginum áður, fór í hádegisleikhús með Þórunni, Ægi og Dagnýju á uppistand með Eddu Björgvins, sem var ágætt. Hvítvínið var samt eiginlega best.
Helvítis Valentínusardagurinn er búinn og svo gleymdi ég að halda upp á San Faustinus sem var í gær. Sorgleg fjölskyldusaga Ruthar og Ríkeyjar heldur áfram frammi fyrir alþjóð. Guðbergur Bergsson sagði í Fréttablaðinu og hitti naglann á höfuðið að íslensk þjóð væri söm við sig hvað stærðargráðuna varðaði. Síðar.

Svaf yfir mig í morgun. Ætlaði svo alls ekki að enda á skralli í gær sem ég gerði þó, til þrjú. Hitti Þorvald, Gísla, Arnar, Kristján, Sigurstein og Jóa á 101 í gærkvöld. Þaðan fórum við á Iðnó og stöldruðum við í hálftíma. Stemningin þar fannst mér súr. Fjögurra tíma svefn og svo vinna. Gærkvöldið var annars fínt.
Velti fyrir mér eftir langt og hispurslaust (upp að vissu marki) símtal við besta vin minn í gær hvort ég væri skrýtinn að vilja alltaf ræða allt til hlítar eða hvort hann væri lokaður. Komst ekki að niðurstöðu. Kannski bæði?