Svo lengjast lærin sem lifa...
Lexíur dagsins eru þónokkrar. Sú fyrsta sem ég vil deila með ykkur er að það er ástæða fyrir því að maður á ekki að elda allsber. Hélt, þar til í dag, að ég gæti á skemmtilegan hátt sameinað þessi tvö áhugamál mín, að striplast og malla. En ónei, hafði ég rangt fyrir mér... Fyrst nú, um kvöld, er sviðinn að minnka. Ferskur chili pipar og pungar eiga ekki vel saman. Og leggiði nú saman tvo og tvo. Sviðinn var samt ekki jafnslæmur og undan kláðamaurslyfinu í menntó hér um árið. Það er gott að deila.
Annars átti ég frí í dag... Ég borða, þess vegna er ég, var mantran í dag. Hef ekki þvegið þvott alllengi.
Tíminn er óvinur minn. Á bæði erfitt með að eyða honum (þegar ég á frí) en á hinn bóginn virðist ég aldrei hafa nægan tíma til að lesa eða klára þann bókahaug og hillumetra sem ég sanka að mér.
Þeir sem tala um fáránlega hugtakið Íslandsvini hljóta að kætast þessa dagana og sannfærast endanlega í þeirri villu sinni að Ísland sé miðja alheimsins, vegna komu Ehuds Baraks, Take That, Dilönu, Yoko Ono og Gorbatsjofs, allt á innan við tíu dögum. Ætlar virkilega ekkert íslensku dagblaðanna að birta frétt um að landið bláa sé inn???
Þegar íslenskir ráðamenn eru spurðir um álit sitt á hinum og þessum heimsviðburðinum, getur það stundum verið eins og verið sé að spyrja Valdimar, skátaforingja í Tjörnesi, eða Brynku, formann Kvenfélagsins á Borðeyri... sagði einhver.
Er boðið í brúðkaup í apríl. Annað hvort í Istanbúl eða Lissabon. Þar ætla Viviana og Fabrizio að láta pússa sig saman, en ekki á ættjörðinni Sikiley, til að þurfa ekki að bjóða allri Cosa Nostra frá Corleone, eins og hún leggur sig. Er að springa af tilhlökkun. Hvenær kemur apríl?
