Kýrhaus

Skrýtnir dagar. Skrýtin símtöl. Reddingar. Góðar og slæmar fréttir.

Mig verkjar í allan skrokkinn. Kvefið er úr mér en í gær spilaði ég fótbolta, í gallabuxum. Verkjar mest í ökklann, mjaðmirnar og dálítið í innanverð lærin. Er haltur og stirður. Held ég hafi seinast snert fótbolta fyrir áratug, þá 19 ára, fyrir utan Kös, í 3. bekk máladeildar Menntaskólans að Laugarvatni. Í dag er gat á gallabuxunum mínum. En það var svo gaman.

Og myndin Da Vinci Code er óskaplega, óskaplega, hrikalega léleg. Næstum verri en Failure to Launch.

Og það er sól í Manchester...

Þetta er Íris.

Íris er stúlkan sem bloggar að lífið sé strigi og fagnar slappleika dansks sæðis. Sjá krækju á hana hér til hliðar.

Maðurinn með henni á myndinni (Kodak-moment) er það andlaus í dag að hann verður að vitna í stúlkuna til að geta bloggað. Ekki það að það gerist ekki neitt, það bara ratar ekki á þessa síðu.

Próf og ritgerðir að baki. Nú reynir á sjálfsagann og einbeitinguna með blessaða mastersritgerðina. Leiðbeinandinn minn farinn til Ghana í mánuð.

Ásdís, Eva og Karólína eru allar árinu eldri og Hildur og Gummi eru orðin hjón.