Akvad...

...ad birta mynd af vinkonu minni Mattheu og mer a godri stundu. Hun var einmitt ad blammera mig fyrir haan aldur, jafnaldran.

Afmaelisbarn fyrradags, 3. mai var fjallmyndarlegur Kari brodir minn.

Thad er molla, glampandi sol og sumar i Manchester, vedur sem gerir manni ekki audvelt fyrir ad loka sig inni a bokasafni.

Gaf helvitis bresku sundlauginni sens numer tvo i gaer og allt ad tvi kjokradi i sturtunum, af soknudi til islenskra sundlauga. Ferd i Sundhollina (og a Kaffitar) verdur mitt fyrsta verk ad morgni 1. juli nk.

Ad lokum. Ef ykkur klaejar i vinstri kalfa a medan tid erud ad pissa (ad sjalfsogdu standandi), ta er nokkurn veginn vonlaust ad lyfta faetinum og klora ser. Tad endar bara i alls herjar gusugangi. Thetta kom nefnilega fyrir vin minn Brjan. Ekki mig.

Thessari sidu er ekkert mannlegt ovidkomandi. Sidar.

Spurning dagsins

Af hverju kemur alltaf gat í klofid á gallabuxum?

Og velska tungumálid er stórundarlegt. Ystafell.

Seinasta midvikudag var ég ad drepast í mjödminni. Í morgun thegar ég stód á fætur, gat ég med naumindum stigid i vinstri hælinn. Thetta eru ekki vaxtarverkir. Thetta eru ellimerki. Ég er ekkert unglamb lengur...

Mín helsta gledi thessa dagana er thegar Lauri vinkona, fyrrverandi kanadísk klappstyra med glæstan feril ad baki, tekur fyrir mig nokkur spor med dúskana, eda syngur Lean on Me.