Eins og vindurinn...
...thýt ég um stræti og torg Kóngsins Kaupmannahafnar. Er nefnilega kominn á hjól. Thad er annad hvort blátt eda fjólublátt. Hef ekki enn verid keyrdur nidur en hér nota engir hjálma, Danir eru nefnilega svo ligeglad ad their turfa enga hjálma. Á í dálitlum vandrædum med lásinn en thad er allt ad koma. Ég er svo handlaginn. Leid eins og ég gæti sigrad heiminn um daginn thegar ég skipti um ljósaperu og skrúfadi saman Bauhaus-stólinn í herberginu mínu, sama daginn. Med sexkanti. Manni er næstum ekkert ómøgulegt.
En til ad færa sønnur á thad hvad Danir eru lítid ligeglad heldur pínu stífir... Hér gerist ekkert einn tveir og thrír. Thú dúkkar ekkert upp á trøppunum til ad kíkja í heimsókn. Thad væri argasti dónaskapur. Thú pantar heimsóknartíma og lætur vita med thriggja vikna fyrirvara ad thú ætlir ad koma vid. Íslendingar eru líklega svo brjáladir og spontant ad gera bara thad sem theim dettur í hug. Danir eru samt fínir. - Og danskan gengur, hægt og bítandi.
Thar sem ég bragdadi ekki áfengi a thridjudaginn, thá smakkadi eg thad í gærkvøld og fyrrakvøld. (Heilsuátakid gengur sem sagt mjøg, mjøøøg vel.) Í gærkvøld hjóladi ég med ofurskvísunni og nágranna mínum Írisi Olsen á Laundromat Frikka. Thar hittum vid Tobbu, Ønnu Helgu, Gumma, Stebba, Svenna og fleiri. Íris var hrókur alls fagnadar, braut tvø hvítvínsgløs og klíndi raudu naglalakki á ennid á sér. - Ad hjóla undir áhrifum er gód skemmtun.
Í fyrrakvøld fórum vid Anders á Katz og Zyrup. Gaman. Í kvøld er íslenskt grímubúningateiti a Amagerkollegíinu en stefnan er reyndar ekki sett thangad heldur annad, allt annad.
Er allt ad verda vitlaust i Pønnunni heima? Madur má ekki bregda sér af landinu og thá ætlar allt um koll ad keyra í félagsskapnum?
Sá Mal Educacion Almodóvars med Kidda í vikunni. Myndin var ad sjálfsøgdu hrein snilld eins og vid var ad búast.
Sídar.