Ég þekki stelpu...

...sem er búinn að láta frænku sína fá öll þau símanúmer hjá strákum sem óæskilegt er að hún hringi í þegar hún er ölvuð. Svo dettur hún í það og hótar frænku sinni láti hún hana ekki fá númerið hjá Benna, Halla eða Birki. Aðrir gefa fólki ekki rétt nöfn í símaskrám farsímannanna sinna. Þeir sem áður hétu Tryggvi og Þór verða að Ekki senda sms 1 og Ekki senda sms 2. Bara svona pæling. Og fyrst ég er farinn að tala um sms, þá á ein góð vinkona líklegast bestu skilaboð allra tíma, send af djamminu og að sjálfsögðu í ölvímu. Fyrri skilaboðin hafa verið ansi mikið frá hjartanu, Ég elska þig. En þau seinni voru meira svona redding: Djók.
Þessir dagar snúast um fátt annað en vinnu. Seinasta hugsunin í kvöld áður en ég lognast út af verður sú hvaða fréttapunkti ég hafi misst af á fundinum áðan og fyrsta hugsunin í fyrramálið verður hvernig vinna eigi úr efninu og tökuspólunum sem fyrir liggur. Og nú er ég búinn að afreka það að vera kveikja að leiðaraskrifum í Mogganum. Innihaldslaus leikur hjá Fréttastofu Útvarps að tala við fólk sem allir vita hvað muni segja... Gaman. Það var líka absúrd tilfinning um daginn að sitja í mötuneyti utanríkisráðuneytisins á annarri hæð að borða smurbrauð í boði Halldórs Ásgríms, á meðan þingflokksfundur fór fram á fyrstu hæðinni.
Hitti Sigga Má yfir bjór um helgina. Það er góður strákur, alltof sjaldan sem við hittumst. Heimsótti svo Gulla á Óperu í gærkvöld, tókum einn hring kringum tjörnina. Þeir verða ekki mikið fleiri í bráð. Það breytist allt í haust, fólk er að fara út og suður og er ekkert nema gott um það að segja. Fjalar er úti á Kýpur að ná sér í brúnku og Roald dreymir dónadrauma. Héðinn er kominn með íbúð á Strikinu.
Er að lesa Da Vinci lykilinn en kemst lítið áfram sökum tímaskorts. Langþráð þriggja daga helgarfrí fram undan. Í gærkvöld var undirbúningsfundur Fréttastofunnar fyrir gönguna í Lónsöræfi. Ferðin er gríðarlega spennandi.
Jæja, vinnudagur á morgun. Háttatími. Síðar.