Næturgöltur og hartbreiker...

Því það er það sem ég er. Hið fyrra vegna þess að vinnan býður upp á það. Labbaði heim í froststillunni klukkan hálftvö í nótt eftir að hafa lokað og læst á Laundromat. Hið síðara er líka vinnutengt, upp að vissu marki. Kramdi ungmeyjarhjörtu í í vinnunni í gær. Ég er nefnilega svo mikil ráðgáta. Andrúmsloftið hefur verið lævi blandið; dálítil kynferðisleg spenna. Hún er hins vegar úr sögunni nú. Allt uppi á borði og málin rædd. (Hef ákveðið að eftir því sem Gulli verður opnari á sínu bloggi, þá verð ég lokaðri á mínu og segi ekkert nema undir rós...) Er það ekki annars ágæt leið til að halda sönsum og egóinu í lagi, að finnast allir daðra við sig?

Mér finnast umsóknarferli og almenn skriffinnskuleiðindi leiðinleg. Annars fagna ég endurkomu Þóris, hann er búinn að finna sig aftur eins og lesa má á blogginu hans. Svo finn ég barasta fyrir því að Hrönn og Sigga eru ekki lengur hér.

Held ég ætli að sjá Alfie annað kvöld...

Teygir þú þig á morgnana? Það gleyma því nefnilega margir.

Dreymdi orðtök í nótt og vaknaði með orðið hlýri á vörunum. Gengur það?

Síðar.